De afsluiter
Vroeg in de ochtend laten we het fabulous Las Vegas (al wat vermoeid) achter ons en vervolgen we onze tour,
National Parks; Zion & Bryce
We rijden via het prachtige nationale park Zion naar Bryce. We stoppen niet in Zion, het is perfect om gewoon door heen te rijden. In Zion zien we prachtige rotsformatie in een oranje achtige
kleur. We rijden door verschillende lange tunnels het park uit. De volgende ochtend vertrekken we op tijd naar Bryce. We vinden snel een perfecte parkingspot, precies bij de ingang. We maken een
wandeling door het park. Het park lijkt erg op Zyon maar dan veel groter en de rotsformaties zijn dunner. We lopen een klein stukje de valley in en maken daar een paar mooie foto's.
Lake Powell in Page
Dit is een groot meer midden in de middle of nowhere. Het water is prachtig donkerblauw en het is er erg druk met bootjes en waterscooters. We zoeken een picknick plek om te gaan lunchen. Bij
aankomst komen we erachter dat het buiten toch best wel hard waait. We waaien bijna weg met onze boterhammen maar het heeft wel wat. Voordat we inchecken bij het hotel rijden we naar de horshoe
bend. Hier moeten we eerst over een berg klimmen, waar geen pad is aangelegd. We denken al snel dat we er zijn, maar dat valt vies tegen, we moeten nog een stukje verder. Maar dat is het zeker
waard, bij aankomst zie je een mega rivier die bijna 360 graden draait. Op de terug weg komen we 2 Nederlanders tegen, die precies het zelfde rondje maken, we kletsen even gezellig met deze
Driebergennaren en zoeken dan ons hotel op.
Monument Valley
Bekend van de oude Malboro reclame met de bekende cowboy op zijn paard. Ook dit is weer prachtig. Door deze valley kun je rijden in plaats van lopen. We besluiten dit een klein stukje te doen. Dan
parkeert Thijs de auto op een mooi stukje en dan is het tijd voor een fotoshoot. Thijs heeft een speciale ‘'American boxer'' en die moet natuurlijk op de foto. Met alleen een boxer aan worden de
foto's geschoten! Er komen verschillende auto langs die allemaal ons toe lachen, en zelfs het raampje open draaien; ‘'That's the way to do it!''. We lachen ons helemaal kapot, we hebben wel genoeg
gezien van Monument Valley.
Grand Canyon
We hebben om 0730u en om 0830u een wekker gezet, aangezien we niet precies weten hoe laat het is in de Grand Canyon. We hebben een tijdverschil van 1 uur. En aangezien we om 1230u en helikopter
tour hebben geboekt kunnen we beter op tijd weg zijn. Nadat we ons pasje hebben laten zien bij de ingang rijden we het park binnen. Al snel zien we de eerste stukken van de Canyon, wat groot!
Stoppen doen we niet want we moeten door naar de andere kant van het park. Nadat we door de uitgang aan de andere kant reden staan we al snel bij het GC National Airport Park. We checken in en we
bekijken de safety briefing op de tv. Het is iets over 12en, we worden al geroepen we mogen al gaan vliegen. Prima! We hebben allebei ons nummer Simone 1 en Thijs 2 dat betekend dat we voor in
zitten. Simone in het midden en Thijs er langs, dit werd berekend aan de hand van ons gewicht. De piloot heet ons welkom en daar gaan we dan. Wat een gave belevenis. We vliegen maar dat gevoel heb
je totaal niet. Via onze koptelefoon krijgen we informatie over de GC. Wat is die mooi en groot! Na de 25 minuten staan we weer aan de grond. Wat was dit adembenemend, het is zeer zeker 1 van de 7
wereld natuur wonderen. We hebben nog een hele middag. We pakken onze lunch tas mee de auto in en rijden naar Dessert View. Terug naar het begin punt waar we vanochtend binnen kwamen. We eten een
boterham en kijken ondertussen over de canyon. We besluiten ook de historische toren in te klimmen, voor een mooi uitzicht. We lopen terug naar de auto en zien allemaal mensen staan in een rondje
met camera's. Wat is er gaande? Een super grote spin! Maar dan ook echt een super grote die niet van grapjes houd. Ook wij maken een foto. 's Avonds eten we een lekkere Amerikaanse burger in een
steakhouse net iets buiten het park en dan zit ook dit avontuur er op. We rijden via Laughlin terug naar LA en vliegen de volgende ochtend vroeg naar New York City onze laatste stop van deze reis.
New York City:
Rond 5 uur in de middag lokale tijd landen we op JFK. Maar nu moeten we nog naar het hostel. Simone had van te voren al gebeld hoe we dit het beste konden doen, maar toen begon de receptionist al
over allerlei genummerde straten te praten en over West en East dat Simone maar gewoon had gezegd, dankjewel en ophing! Daar stonden we dan, met heel veel spullen op het vliegveld. Gelukkig spotten
we snel een shuttle bus en deze kan ons heel dicht bij het hostel afzetten, ideaal! 1,5uur later checken we dan in bij het hostel en kunnen we onze weg maken naar onze kamer. Bij binnenkomst
schrikken we even van de 2 stapelbedden dat hadden we niet verwacht, we hadden toch een privé kamer geboekt? Dus op naar de receptie, we worden op de hoogte gebracht dat er verder niemand bij komt
en dat dit het is. We discussiëren nog even met de manager, maar natuurlijk houdt deze voet bij stuk en doet ze net als of ze dom is (lees; waarschijnlijk is ze gewoon zo dom). We laten deze kleine
tegenvaller ons natuurlijk niet onze citytrip verpesten en de verbouwing begint. We schuiven en slepen met de koelkast, de bedden en de matrassen om er een suite van te maken. Vervolgens benoemen
we het tot het Basiskamp en wordt de Metrokaart op de muur geplakt. Dit is een waar doolhof van lijntjes met verschillende kleurtjes. Gelukkig hebben we het redelijk snel onder de knie en kunnen we
op weg. We bezoeken het 9/11 memorial, wat is dit indrukwekkend. We kopen cakejes bij DE Cake Boss (Tv serie op LTC of Discovery). We shoppen heel veel en maken een rondje door central park. We
varen met de ferry langs het Vrijheidsbeeld en natuurlijk lopen we over Times Square. Donderdagavond bezoeken we de musical The Lion King, ook dit is weer een mooie show. Wat een mooie kostuums en
we lachen ontzettend hard om Zazu, Timo en Poemba. We eten de laatste avond weer in ‘'ons'' Italiaanse restaurant, dit is namelijk al de 3de keer in de afgelopen 4 dagen dat we hier eten. Met een
lekker glaasje prosecco proosten we op onze mooie reis.
En dan is het voorbij....
We pakken onze tassen voor de laatste keer. Deze keer is het wel iets moeilijker met verschillende souvenirs en extra kleding als gevolg van ons shopgedrag in New York. We kijken terug op een
geweldige reis, met ervaringen die we nooit zullen vergeten. We hebben genoten. We willen ook graag alle mensen bedanken die ons voor en tijdens de reis hebben geholpen, ons een kaartje hebben
gestuurd, een berichtje hebben achter gelaten op onze blog of gewoon aan ons gedacht hebben. We hadden het niet zonder jullie gekund, dankjewel! Tijdens de reis hebben we ook veel mensen leren
kennen, allemaal verschillend, met verschillende nationaliteiten doelen. We wensen jullie allemaal het beste en het was geweldig jullie te leren kennen!
Nu zitten we te wachten op onze vlucht naar Londen en uiteindelijk naar Amsterdam. We kijken er naar uit om onze familie en vrienden allemaal weer te zien. Het was geweldig onze belevenissen op deze blog met jullie te delen en jullie reacties te lezen!
Tot over een paar uurtjes Nederland!
Liefs,
Thijs en Simone
United States of America
Aankomst Amerika:
Na een 14 durende vlucht vanuit Sydney komen we 's ochtends aan op LAX airport en worden we welkom geheten door Obama, althans een foto weliswaar maar toch! Dan nog door de douane heen, na een hoop vragen staan we al onze vingerafdrukken af en een scan van onze ogen! En dan mogen we gelukkig doorlopen en onze bagage van de band af gaan halen. In ieder geval dat was de bedoeling want Simone haar tas is nergens te bekennen, oh het zal toch niet! We worden door verwezen naar de desk van Qantas en daar wordt ons verteld dat de tas nog in Sydney is en de formulieren worden naar boven getoverd of ik dat even allemaal in wil vullen en dan komt de tas misschien morgen of later! Daar staan we dan maar er zit niets anders op dus we vullen de formulieren in en willen net het vliegveld verlaten als blijkt dat ze mijn tas als nog gevonden hebben! Superblij wachten we 30min. tot hij door de douane word gecontroleerd en dan vertekken we met al onze spullen richting hotel!
Los Angeles:
De 1ste dag doen we rustig aan en bubbelen wat in de whirlpool van het hotel. De volgende dag trekken we erop uit om Santa Monica te bekijken met zijn mooie pier lees kermis pier! We besluiten daarna naar Marina del Ray te lopen langs het strand af. Dit was toch iets verder dan verwacht, de kaart was niet helemaal op schaal gemaakt! Maar bijna 2uur later komen we dan toch aan en we besluiten bij een leuke Italiaan te gaan eten. Het is een prachtig restaurant we zitten buiten en het lijkt op een Italiaans steegje. We bestellen pasta en de portie's zijn erg Amerikaans, groot dus! Hierna snel op naar het hotel en naar bed want morgen staat Disneyland California op het programma! De volgende ochtend vertrekken we vroeg naar het vliegveld voor de shuttle bus naar Disney. Deze komt al snel aanrijden en we stappen in echter na 300m. stopt hij en zegt: 'ja sorry ik kan jullie vanavond niet komen ophalen want ik heb een afspraak, dat was ik helemaal vergeten'. Daar staan we dan weer bij de bushalte en nu? Volgens de chauffeur komt er zo een andere bus, maar eigenlijk geloven we hem niet want hij wil gewoon van ons af. Maar naar een zenuwachtige en gestreste 15min. komt hij dan toch en zijn we onderweg. We hebben een leuke dag in Disney en hoppen van het ene na het andere park. 's avonds is er een mooie show met fonteinen, licht, en beeld (World of Color). Wat hebben we weer een superdag achter de rug. Onze 1 na laatste dag in LA gaan we naar de Paramount studio's. Voor dat we daar naar toe gaan, gaan we onze huur auto ophalen. We maakte ons al een tijdje zorgen over de grote van de auto... Wij hadden namelijk een 3 deurs economy auto gehuurd, maar zou dit niet te klein zijn voor Thijs zijn lange benen?! We komen aan bij de verhuurder en binnen 10 minuten mogen we een auto uit zoeken in rij 3, Thijs kijkt rond en vraagt of wel goed zitten. Aangezien hier alleen maar grote en splinternieuwe auto's staan. Ja hoor kies maar uit! Onze dag kon niet meer stuk, we kozen een stoere zwarte 5 deurs Dodge met alles op en aan. Daar kunnen we wel mee door Beverly Hills rijden richting het Hollywood sign. Op naar de studio's, we hebben een 2 uur durende tour en zien de ins en outs van de verschillende bekende tv series/films oa Dr Phill. De volgende dag rijden we via de Hollywood sterren naar San Fransisco.
Explore San Fransisco:
We besluiten een tandem te huren en op deze manier te stad te verkennen. We fietsen over de Golden Gate Bridge en nemen dan de Ferry terug naar het centrum.
Na een korte pauze zetten we koers naar Lombordstreet, dat ligt om de hoek dus we besluiten om daar 'even' heen te fietsen. Dat even werd iets langer omdat het 110% omhoog gaat!!! De Chinezen
vonden dit geweldig en begonnen te klappen, te schreeuwen en natuurlijk foto's te maken, ondertussen waren we zelf een toeristische attractie geworden. Maar we zijn 2 Dutchie's dus dit was geen
probleem, het zweet stond ons welliswaar op ons voorhoofd.
Nadat de tandem op onze hotelkamer een nachtje gelogeerd heeft (4e verdieping) leveren we de tandem in. We gaan verder met de superleuke cable trams, we hangen buiten en crossen zo over de heuvels
van SF. We eten een soepje uit een broodje en bezoeken de zeeleeuwen bij pier39.
Yosemite national park (NP):
Ons eerste NP, we kopen een jaarabonnement (dit is voordeliger) voor alle Nationale Parken in Amerika en ontvangen informatie over Yosemite. We besluiten eerst de Mega bomen te gaan bekijken (Giant
Sequoias). Maar eerst moeten we nog op zoek naar een parkeerplaats, dit blijkt een stukje moeilijker dan verwacht maar na 30min. vinden we dan toch een goede spot. We pakken de shuttle bus naar de
ingang van de wandelroute. We maken daar een mooie wandeling. En wat zijn die bomen groot, we zijn nog niet eens zo groot als een wortel, ongeloofelijk (nee niet die oranje)! Dan op naar Glacier
Point. Onderweg probeert Simone beren te spotten, maar helaas geen geluk. Glacier Point is schitterend, allerlei witte-grijze rotsen zo ver als je kunt kijken. We verblijven een nachtje in Yosemite
en de volgende dag gaan we een wandeling van 3 km naar de Vernall Falls maken appeltje eitje dachten we...
Maar als het constant 10% omhoog gaat is dit toch nog best pittig, maar we halen het! En aan het einde wacht ons een mooie waterval. We hebben de helft van Yosemite nog niet eens gezien maar het is
nu al een prachtig park!
Viva Las Vegas:
Na een 6 uur durende toch door de Death Valley komen we aan in Vegas. We zetten snel onze spullen in de kamer en rijden dan door naar de Hooverdam, dit ligt maar op een uurtje rijden van Vegas dus
zeker even de moeite waard. Woow! Wat is dat een grote dam, en het water is zo blauw, erg indrukwekkend. Daarna is het tijd voor een powernap in ons kasteel, Excalibur (hotel). Want dat kunnen we
wel gebruiken en dan is het al snel 23.30uur. Dat betekend feest kleren aan, taartje en 21 kaarsjes paraat en op naar het Las Vegas Sign. Het is 00.00u Iedereen begint Happy Birthday te zingen en
Simone blaast alle kaarsjes met gemak en veel lol uit. 21!! Dat betekend legaal drinken en gokken in Las Vegas, dat mag dus ook niet ontbreken deze legendarische avond. Al snel zitten we achter de
roulette tafel, Simone zet in op de nummers 30,9,12,21. En ja hoor 2 keer achter elkaar wint ze op het volle nummer! Dan besluiten we ons geluk nog even te testen op de fruitmachines. Ook hier gaat
het goed, we winnen op elke machine die we spelen, maar om 02.30uur is het toch tijd om ons bed op te zoeken. Na een kort nachtje zetten we de feest dag door, en bezoeken we verschillende hotels en
's avonds gaan we naar de O show van Cirque Du Soleil in het Bellagio hotel. Want een schitterende show, erg indrukwekkend. Wat een verjaardag! De laatste dag in deze gokstad maken we nog een
laatste rondje over de Strip en gaan we naar de super grote M&M winkel, en we zien zelfs een 3D movie over Red en Yellow. De CocaCola winkel ontbreekt ook niet en bestellen een super grote Coke
voor onderweg. 's Avonds sluiten we af met een show van David Copperfield in het MGM Grand hotel, wat een goede illusies maar wat een arrogante vent! 3 dagen in Vegas waren in groot feest.
Het einde van onze geweldige reis komt in zicht... maar!!!!!! Er wachten nog een aantal leuke dingen op ons. Volgende week strijken we neer in New York City.
Liefs,
Thijs en Simone
C U later Australia!!!
Nou dat was het ook. Deze keer stonden we niet op met de blauwe lucht die we ondertussen gewend waren. Het regende en regende en de wind was ook nog eens hard. Maar goed, we lieten ons niet uit het
veld slaan. We rijden naar het begin punt van de Great Ocean Road (GOR). Eenmaal de 1e afslag genomen zien we de 1e rotsformaties in de zee al liggen. De route stuurt ons groten deels langs de
kust. Deze kust route is bekend om zijn rotsformaties.
Weer of geen weer, we maken verschillende wandelingen naar reusachtige rotsen en kliffen.
De een nog mooier dan de ander. Ondertussen hebben wij wel een warme chocomel verdiend, we maken een pitstop en bestellen frietjes met warme chocomel. Heb je dit nog nooit geprobeerd zeer zeker een
aanrader als je een tekort aan vettigheid hebt in koude omstandigheden. Na deze stop rijden we verder naar de 12 apostles, hier bleek dat wij niet de enige waren. Er waren weer genoeg Chinezen!!
Het was echt een toeristen oord. Met een volledig informatie centrum, helikopter vluchten en Chinezen etc etc. Wij zelf vonden dit eigenlijk de minst mooie rotsen die we gezien hadden. We lopen een
rondje, de zon begint ondertussen weer te schijnen. Na al deze rotsen houden wij het voor gezien, we stellen onze Tom Tom in en gaan richting Melbourne. We overnachten nog een nachtje op een camp
area langs de weg voor dat we Melbourne gaan ontdekken. De wind is helaas nog niet gaan liggen, we liggen heerlijk in bed en de wind raast langs de camper.
Melbourne
In de verte zien we de sky line van de grote stad, dat is alweer even geleden. We gaan op jacht naar een parkeer plaats. Dat blijkt niet mee te vallen, binnen 45 minuten weten we onze camper te
parkeren en lopen we via de Royal Botanic Gardens het centrum/CBD in. Het is erg druk in de binnenstad, we lopen de CBD uit en pakken het trammetje. Het trammetje rijd om de CBD heen en je kunt uit
stappen bij verschillende bezienswaardigheden. Na enkele uren in Melbourne door gebracht te hebben geloven wij het wel, het is niet onze stad. We pakken de camper en rijden verder noordelijker. We
overnachten wederom op een camp area langs de weg, deze was wel een bijzondere want we hadden een MC Donalds in de achtertuin! Wil je dus een paar frietjes of een sundae ijsje om 04u 's nachts dan
was dat hier dus geen probleem. Sydney komt nu toch wel steeds dichterbij, dat betekend het einde van onze trip in Australië. Via het binnenland rijden we naar de Blue Mountains. Onderweg stoppen
we bij verschillende plaatsjes waaronder Junee. Junee heeft een grote chocolade en drop fabriek. Jullie raden het al, daar moeten Thijs en Simone even stoppen.
Blue Mountains
Na een trip van bijna 10.000 km mogen de Blue Mountains niet ontbreken aangezien deze een uurtje rijden van Sydney liggen. We parkeren de camper in het plaatsje Katoomba op een camping. Dit
plaatsje zal menig lezer van dit verhaal niet kennen, maar voor ons heeft dit kleine plaatsje al een kleine persoonlijke geschiedenis. We verkennen de Blue Mountains met de railway, skyway en de
cableway onder het kopje Scenic World. We zien de Three Sisters liggen, nee dat zijn geen 3 levende knappe vrouwen maar een stel rotsen. Ook best adembenemend;)! De andere iets kleinere rots die
Robert enkele jaren geleden tot zijn eigendom weet te maken door de naam Shireen er op te zetten, hebben wij al snel gevonden. Erg leuk om deze te spotten. Ondertussen ligt Sydney om de hoek. Nog
een kleine 120 km. We hebben nog net niet de 10.000km aangeraakt, dat moet nog lukken daar zorgen we voor. Vrijdag 14 september moeten we de camper inleveren. We hebben nog 3 dagen. We rijden de
Blue Mountains uit en gaan net voor de binnenstad op een camping staan.
Heerlijk even 3 dagen geen auto rijden. Even bij komen van deze fantastische 9 weken. En dan nog maar niet te praten over deze 9 maanden in Australië. We regelen nog een aantal dingen die moeten
doen in Sydney. We gaan nog even naar de kapper, en boeken opnieuw een skydive. Helaas heeft het niet zo mogen zijn want ook deze keer wordt het gecanceld door het weer. Het is te bewolkt en niet
veilig om te springen, balen maar gelukkig hebben we bijna 9 maanden mooi weer gehad dus we mogen niet klagen.
En dan is het zover de tassen moeten dan toch echt gepakt worden. En probeer 9 maanden Australië maar eens in een tas te stoppen, best lastig! Maar na wat passen en meten krijgen we alles dan toch in 3 tassen, we zijn klaar om te vertrekken, op naar Amerika!
Jongens wat is de tijd voor bij gevlogen en wat hebben we een mooie tijd gehad!
We willen jullie ook allemaal alvast bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes. We proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden over onze ervaringen in Amerika.
Tot over een maand!
Liefs,
Thijs en Simone
One million star hotel
Zoals we zeiden een goed verhaal heeft tijd nodig;
Vorige week dinsdag (28 aug) gingen we op 3 daagse camptour naar Uluru (Ayers Rock) , Kata Tjuta (Valley of the Winds), Watarrka (Kings Canyon). Uluru, Kata Tjuta en Watarrka zijn de Aboriginal namen. Om 05.45u worden we opgepikt.
Dat klinkt allemaal duidelijk.
We gaan op tijd slapen want de wekker gaat een uur eerder. Vol goede moet, maar nog half slapend staan we op en gaan ontbijten. Simone loopt alvast naar de keuken en Thijs kleed zich vast om. Simone merkt op dat het op de klok bij de receptie een half uur vroeger is. Ze komt terug en zegt dit tegen Thijs. 'Dat zal wel een foutje zijn zegt Thijs'. We staan keurig om kwart voor buiten te wachten. Het best frisjes en nog erg donker. We zien een aantal Chinezen druk in de weer. Maar verder is er nog niemand. Wij wachten en wachten maar er komt geen busje... Ondertussen zijn we 20 minuten verder en komen er wat meer mensen bij ons staan. Wij maken een praatje; Volgens mij zijn ze veel te laat, 'hoezo we hebben nog 10 min'. Uh hoelaat heb jij het dan? 5 over half. Oke daar gaat het mis. Wat blijkt er is een tijdverschil van een half uur. Half uur terug. De klok bij de receptie stond toch goed, dat betekend dat wij om kwart over 4 de wekker hadden staan en een half uur voor niks buiten hebben staan wachten... We zijn pas 3 dagen in Alice Springs en hadden niks door.
Het busje is dus keurig op tijd. We stappen in en halen nog wat andere mensen op. Even later zijn we op weg. Het duurt een paar uur voor we bij Uluru aan komen. Het is even rijden.
Ondertussen wordt het als maar warmer. Op de piek is het bijna 40 graden. Via de 'woodstore' (langs de weg hout zoeken voor het kampvuur) rijden we naar de camping bij Uluru. De lunch volgt en we
rijden dan echt door naar de rode rots. Het is erg indrukwekkend om die rots van een afstand te zien liggen. Dat is echt de Red Centre, Uluru. Via het visitors center lopen we richting het begin
punt van de wandel route. Er zijn 3 opties, 2km 5,5km of de totale ronde 11km. We beginnen met de 2 km waar onze gids van alles verteld over de rots en het leven van de Aboriginals. Daarna zijn
vrij om de keuze te maken heel of half. Aangezien de temperatuur behoorlijk warm is, besloten wij te gaan voor de halve.
Na 1,5 u komen we terug bij het busje er volgt heerlijk vers fruit. De groep was weer compleet, we reden zo snel als we konden naar het sunset point. Want de sunset en sunrise moet je gezien hebben als je hier bent. En ja het was zeer zeker de moeite waard, onder het genot van een glaasje champagne zagen we de zon ondergaan en de kleur veranderen op de rots. Dag 1 is nu al geslaagd. We rijden terug naar de camping, we rollen onze swags uit terwijl onze gids, GJ het avondeten maakt. En dat gaat op de Aussie stijl, groente, kip, noodles en saus op de BBQ! Het was nog lekker ook. We bouwen een kampvuurtje en gaan daarna lekker slapen in onze swag. Een swag is een luxe slaapzak met matras en daar in nog een extra slaapzak. We slapen onder de sterrenhemel en zien rustig het kampvuurtje uit gaan. Wat een dag!
De volgende ochtend worden we om 05.00u gewekt, wederom aan de vroege kant maar nu wel op de juiste tijd. We hebben lekker geslapen onder de sterrenhemel. Geen last van dingo's gehad. Want dat vond
Simone toch iets minder.
Het ontbijt staat klaar, snel iets eten en we rijden weer snel door. Nu naar het sunrise viewing point. GJ was echt een super tour guide, hij deed alles; koken, verhalen vertellen, hij zorgde dat
we overal als 1e aankwamen. En maakte lol met ons! We staan voor aan. De zon komt net iets links van Uluru op. Om je heen is niks te bekennen, woestijn, woestijn en nog meer woestijn. Maar het
beeld wat je voor je hebt is niet te beschrijven. Zo mooi! De rots die kleurt door de zon.
We vervolgen onze route naar Kata Tjuta, Valley of the Winds. De naam zegt voldoende. Om 08.00 beginnen we aan onze wandel/klim route door de valley. Hier worden nog steeds verschillende ceremonies
gehouden door de Aboriginals en ze leren jagen midden in de Valley. Als dit gaande is wordt het park afgesloten ter hoogte van Uluru en kan er niemand komen. De wandelroute is beter dan die van
gisteren. Na de tocht volgen er enkele honderden kilometers richting Watarrka. We verblijven in Kings Creek Station. Er wordt wederom een goed dinner verzorgd. Brood en een aardappel schotel uit
het kampvuur.
Onze swags worden weer uitgerold, deze keer gaan we dicht bij het kampvuur liggen. In de verte horen we de dingo's janken. We vallen wederom in slaap onder de sterrenhemel.
Wat fantastisch!
Onze laatste dag van de tour is alweer aangebroken we staan weer vroeg op en gaan nu naar Watarrka, Kings Canyon. Om 06.00u beginnen we aan 400 rots trappen. Dat is nog eens wakker worden. Deze
tocht van 10km was de beste! We wandelen en klimmen en sprongen van rots naar rots en lagen bijna op het randje van de afgrond. Grapje, alleen voor de foto!
Om 10.00u stapten we weer in de bus en om 11.00u volgde de lunch. Eindelijk dan toch hamburgers van de BBQ! Vroeg opstaan is normaal niet z'n pretje maar deze dagen deden we dat met heel veel
plezier. De Red Centre was met een woord, geweldig! Dit was Australië waar het ooit begon. Na enkele uren in de bus komen we weer terug in Alice Springs. Wij gaan nog even wat boodschappen doen, we
hadden nog net een klein beetje energie over. Dat scheelt morgen vroeg weer zeiden we.
Wat hebben we lekker en lang geslapen, we zijn klaar om weer naar de bewoonde wereld te rijden 1500km zuidelijker. De olie wordt bijgevuld en zijn weer on route. Na een kleine 100km begint het olie
lampje te branden! Dat is raar zeggen we, net bijgevuld. Het knippert en vervolgens blijft het branden. 1e beste tankstation stoppen. Aangezien je in de woestijn zit duurde dat nog even. Gelukkig
dat hebben we nog net gehaald. Simone gaat wat boterhammen smeren en Thijs checkt de motor. Duizend bommen en granaten klonk het vanuit Thijs de automonteur! Overal olie! Zelfs die gekke Aboriginal
paar deuren verder had in de gaten dat er iets niet goed was. Nu komt het: De dop van het olie tankje zat er niet op. Was Thijs vergeten terug er op te draaien... Tja! Gelukkig lag die nog op de
zelfde plaats. Na een grondige schoonmaak met een paar oude T shirts werd het olie level weer bijgevuld en deze keer wel de dop er op gedraaid. Vervolgens had Thijs z'n dorst gekregen dat hij iets
te fanatiek de fles spa open draaide, vul het resultaat van deze actie zelf maar verder in!
Na alle hectiek, lagen we weer op koers. Na 530 km stoppen we en overnachten we bij een roadhouse/camping langs de weg.
De volgende dag rijd Thijs in 1 stuk 700km door de woestijn. We zijn weer in de bewoonde wereld. We overnachten in een plaatsje net voor de Barosso Valley. Dit is een bekende wijnstreek en dat willen we morgen eens gaan bekijken. De volgende ochtend vertrekken we dan ook op tijd en via mooie slingerweggetjes komen we door pittoreske dorpjes en langs mooie ver uitgestrekte wijn- en bloemenvelden. Ook is er weer veel groen te bekennen waar we deze keer veel schapen en koeien op aan treffen, lekker Hollands. Eenmaal aangekomen in de Valley rijden we naar een uitkijkpunt waar we van een lekkere picknick genieten. Dan wordt het toch echt tijd om de wijn is van dichterbij te gaan bekijken, op naar Jacob's Creek. Dit had Simone in een boekje zien staan en dat komt toch wel erg bekend voor! Na de oprijlaan van ongeveer 2km komen we aan bij het visitors centre, een prachtig paviljoen tussen de velden. We maken een rondje en besluiten ons aan te sluiten bij de tour van die dag. Wat blijkt, we zijn de enige oftewel een VIP tour. Na wat informatie over de geschiedenis en het ontstaan van de wijn gaan we de velden op. Ze gebruiken 14 soorten druiven, om verschillende wijnen te produceren. De lente is net begonnen dat betekend dat de wijnranken weer in bloei staan en in de zomer weer geplukt kunnen worden. Voor ons betekende dit geen druiven proeven maar wel wijn. Dus op naar binnen, waar de proeverij begint. Als echte wijnkenners, proeven we verschillende soorten en hebben al meteen onze favoriet. De tour was erg leuk, en zeker een aanrader. We blijven in de streek een nachtje op de camping om vervolgens richting Adelaide te rijden. Hier hebben we met Ondine en Pascal afgesproken, een Frans stelletje waar Thijs mee samen werkte in Sydney. We rijden de dezelfde dag nog de stad uit.
Vandaag 4 september zijn we aangekomen bij het begin punt van de Great Ocean Road (Port Fairy). De landschappen en de huizen die we zien is echt de Engelse stijl. Morgen gaan we de tour rijden, het belooft een erg winderige en regenachtige dag te worden. Dat hoort wel een beetje bij deze rit. Donderdag zetten we koers richting Melbourne en volgende week via de Blue Mountains terug naar Sydney, ons 2e thuis!
Lang verhaal
Het beloofd een spannend verhaal te worden, met als onderwerpen: Eenzame woestijn, buiten slapen onder de sterren hemel, Aboriginal's in de Red Centre en de grootste wijn streek van Australië de Barossa Valley. Waar de bekende Jacob's Creek wijn vandaan komt.
Blijf ons volgen!!
Tot snel,
Thijs en Simone
Outback
Inmiddels is het maandag 28 augustus en zitten we midden in de Outback, om precies te zijn in Alice Springs, the red centre of Australia. Maar voordat we hier afgelopen zaterdag zijn aangekomen met ons campertje hebben we nog van alles meegemaakt aan de oost - kust.
Nadat we Whitsundays achter ons hadden gelaten reden we richting Townsville. We rijden en lopen een rondje door de stad. We kijken waar de ferry opstap plaats naar Magnetic Island is. We rijden een
stukje de stad uit, en overnachten op een camp area bij een groot tankstation. Er is daar een luxe lounge room met een xxxxxl tv scherm. We kijken naar de Olympics en laden onze apparatuur op. De
volgende dag rijden we naar de ferry, we gaan 4 dagen naar Magnetic Island. We verblijven in X - Base, dat had Simone nog geregeld tijdens haar werk periode in Sydney. De camper staat veilig
geparkeerd na 2 keer op en neer lopen van Thijs. Eenmaal aan wal, pakken we de bus naar Base. Via allerlei kleine straatjes stappen we uit bij Base. We hebben eigen huisje, met zee zicht.
De 1e dag is een relax dag, we kopen een internet kaartje (we dachten dat gaat vast sneller, dan ons eigen internet stickje) om alle foto's te uploaden en te verzenden. Maar dat was helaas niet zo,
Thijs was de hele dag chagrijnig omdat het allemaal niet wilde lukken.
Simone had ondertussen haar zinnen gezet op de Topless Barbie auto's die ze hier verhuren. En ja hoor; de volgende dag huren we een Topless Barbie autootje. Ja jullie lezen het goed, als Barbie en
Ken gaan wij het eiland verkennen. Hier hadden we maar een kwartiertje voor nodig aangezien het eiland maar 1 grote hoofdstraat heeft met een aantal zei straatjes. We scheuren van de ene kant van
het eiland en weer terug en dat een paar keer op de dag. Ondertussen stoppen we verschillende keren. We lopen een historische bush walk en zien wilde koala's. Vervolgens gingen we picknicken op het
strand. En tegen de avond genoten we van de fijne en leuke dag tijdens de zonsondergang.
Wat hebben we gelachen in dat Barbie autootje zeiden we op onze weg terug op de ferry.
Na een super de lekkere verse juice en warme appel-sultana muffin op een terrasje in Townsville, rijden we in 2 dagen naar Cairns. We hadden in Cairns een camping gespot in ons grote sinterklaascampingboek (een goed lingo woord) maar bij aankomst bleek er geen plaats meer te zijn, jammer zag er namelijk erg leuk uit! We besluiten om 40minuten terug naar Cairns te rijden en daar een camping te zoeken. Misschien was dit maar beter ook, we vonden een super de luxe camping met alles er op en aan. Daar houden we het wel 2 nachten uit. Op de weg naar de volgeboekte camping, maakte we verschillende stops, we zagen een mooie waterval in het regenwoud. We wilde een rondje maken met de sky train net boven Cairns, wij vonden dat veel te duur en besloten dat niet te doen.
Op de camping hebben we het goed naar ons zin, we zwemmen, tennissen en Simone weet van Thijs te winnen met een potje midget golf. Dit moest vertelt worden
En dan toch wel een van de vele mooie momenten die we beleefd hebben. We gaan duiken en zwemmen met schildpadden. Met de Passions of Paradise varen we in een paar uur naar een privé stuk in het Great Barrier Reef. We maken een proefduik van 10 minuten, dit hield in net kopje onderwater met je duik materiaal en oefenen met je materiaal. Na 10 minuten kwam de dive master naar je toe gezwommen: duim op (ga je mee duiken, 30 minuten naar 5 meter diepte) duim naar beneden (ga terug naar de boot) Simone had de smaak te pakken en keek Thijs en de dive master aan wat gaan we doen. Thijs gaat mee, geheel tegen zijn eigen verbazing in vond hij het fantastisch. Wat een mooie kleuren en hele mooie vissen. Maar de schildpadden dat was toch wel echt bijzonder. We komen weer boven en Thijs verbaasd zich: is het al voor bij. Thijs gaf van te voren aan absoluut niet mee naar beneden te gaan. Hij kan niet klaren (druk van je oren halen) Maar dit bleek gelukkig allemaal goed te gaan. Wanneer gaan we weer zeiden we, de volgende keer op Curaçao wie weet... Daar moeten we ook nog een keer naar toe
Na deze onvergetelijke trip rijden we nog een klein uurtje terug zuidelijker. Voor dat we verder rijden maken we een super snelle pitsop, (hier had Jos verstappen in zijn jaren nog wat van kunnen leren). Simone rent hard op haar sloffen de supermarkt binnen en koopt hamburgers en worstjes. Ondertussen stelt Thijs de Tom Tom in en draait de camper. We willen gaan BBQen in Mission Beach op het strand. We komen aan op de camp area en praten nog lang na over onze duik van vanmiddag, de volgende ochtend rijden we door naar Mission Beach.
Het is bewolkt dat is geen goed teken, overigens de 1e dag sinds we vertrokken zijn uit Sydney. We horen aan de desk dat er vandaag niet gesprongen is vanwege de bewolking... Dat is nog minder nieuws maar te begrijpen. Wij hopen op goed weer voor morgen maar zijn er bang voor. Daar gaan onze BBQ avonturen op het strand, dus maar in de pan bakken. We eten ons misselijk aan het vlees. We hebben nog meer dan de helft over. Kunnen we morgen gaan Skydiven?
We worden wakker om 6 uur, we moeten om 7 uur bij de desk staan. Het is super bewolkt en het heeft net geregend. Dat gaat het niet worden, en inderdaad dat ging hem niet worden. Helaas, we krijgen netjes ons geld terug en misschien kunnen we het nog een keer proberen in Sydney. We besluiten om terug naar Townsville te gaan rijden waar we al eerder gestaan hebben. Dit betekend het einde van een super tijd aan de oost - kust van dit mooie land.
De outback staat ons te wachten, na een goede nachtrust zijn wij er klaar voor.
2074 km naar Alice Springs. We doen hier 4 dagen over. Toen we eenmaal afslag Charters Towers namen bij Townsville begon de Outback. Je kan zo ver kijken als je maar kunt er niks te bekennen. Af en
toe wat wilde dieren, struisvogels, koeien en natuurlijk kangaroo's en hele lange vrachtwagens (53 meter lang, 'roadtrains' die scheuren met 130 over de 1 baans weg). En als je dan na 300 km iets
ziet zijn het 1 tot 10 huizen en een tankstation waar ze de prijzen weten, of een MC Donalds. Waar je 100km terug een groot bord van zag staan langs de weg. Dat zou lachen zijn, zie je in Eindhoven
een reclame bord van de MC 100km aan de rechterkant. Dan ben je bijna in Amsterdam! Het was af en toe wel gevaarlijk, zeker het stuk na MT Isa. We zien heel veel rook. Dat moet een bosbrand zijn.
We komen dichter en dichter bij. Ja hoor een fikse brand (zacht uitgedrukt) we gaan langzamer rijden en zien de vlammen op onze rijstrook staan... Wat nu? Foto's maken en filmen!! Dat hebben we op
beeld, check. We rijden inmiddels stapvoets, en in de auto werd het een behoorlijke sauna. We moeten rechtdoor, naar Alice Springs. Er is geen brandweer te bekennen. Dan zien we 1 auto tegemoet
komen rijden, hij komt er heel uit. Oké dat moet lukken dacht Thijs, koplampen gaan aan, groot licht gaat aan hand op de toeter en rijden. Simone blijft ondertussen foto's maken. Het zweet staat op
ons voorhoofd. Gelukkig we zijn er door heen, niet heel veel later komen er 3 auto's met caravan tegemoet aan. Thijs waarschuwt, door met zijn lampen te flitsen. Het wordt opgepakt met een zwaai.
Volgens mij is dit nog niets, zeggen we. De Aussie's rijden op hun gemak of er niks aan de hand is. In Nederland wordt de snelweg afgesloten in beide kanten en komt er extra journaal. En hier is
geen brandweer te bekennen. Dit was het meest bange moment wat wij tot nu toe meegemaakt hebben. Het werd even spannend. Kilometers lang zien we afgebrande natuur. Maar we liggen weer op koers. We
zijn in Alice Springs aangekomen zonder enig probleem. Eenmaal het sign welkom in Alice Springs voorbij, zien we een slapende Aboriginal langs de weg liggen. Hij ligt met zijn hoofd op de witte
streep. Het moet niet gekker worden...
We staan 2 nachten op een camping. We komen tot rust na deze dagen on route.
Zondag ochtend worden er gratis pancakes gebakken in de campkitchen die slaan wij natuurlijk niet over. Die waren lekker. Vandaag zijn we van camping naar het hostel verhuisd.
We verkennen het centrum van Alice Springs, we zorgen dat de 2 accu van onze camper wordt vervangen en maken ons klaar voor onze 3 daagse camptour maken naar Uluru en Kings Canyon.
Vrijdag rijden we in 2 weken weer terug naar Sydney (ons 2e thuis) via Adelaide en Melbourne.
We hebben het erg naar ons zin!
Tot de volgende keer,
Thijs & Simone
Zon, zee en strak blauwe lucht
Expeditie Castaway gaat beginnen! We zijn op tijd bij de travel desk en nog geen 5 minuten later stapt onze piloot (Bruce) binnen. Wij zijn er klaar voor. We volgen Bruce richting airport daar parkeren we onze camper. Na 10 minuten en 1 km over een bos pad gereden te hebben zien we het vliegveld liggen: 1 landingsbaan van gras midden in de bossen en een 4 persoons vliegtuigje. Dat belooft wat zeiden we tegen elkaar.
We stappen in, Simone is de co - piloot. ' zijn jullie bang' vraagt Bruce, nee hoor zeggen we met zijn 3en er was nog 1 persoon bij. Nou dat hebben we geweten. Het was geen Stef stuntpiloot maar Bruce de stuntpiloot. We vlogen van boven naar onder links naar rechts, de camera's liet hij door het vliegtuigje zweven en die moesten wij vangen. Om het nog erger te maken, ging hij steil omhoog en vervolgens zetten hij de motor uit! Wat je dan voelt in je lichaam is niet te beschrijven. Heel apart en het was best eng. Na deze 10 minuten zette hij ons keurig af op het eiland, het was een zachte strand landing. Erg mooi. Pascal (hij was de supervisor van het kamp) heette ons welkom. Daar staan we dan met 4 man sterk op een eiland. We vermaakte ons prima, we gingen vissen, rondje kanoën op de zee en lekker genieten van de rust. Toen we met zijn 2en gingen kanoën zagen we meneer de schildpad, hij kwam ons even gedag zeggen. Erg indrukwekkend om z'n mooi beest van dichtbij te zien. Pascal kookte voor ons en we aten rondom het kampvuurtje, erg gezellig. Even later zochten we onze tenten op en gingen slapen. De volgende ochtend werden we weer opgepikt, deze keer door een andere piloot. Dat was maar goed ook, want Thijs heeft tot net voor de landingsbaan vliegles gekregen en mocht zelf vliegen. Dat was een super leuke ervaring 10 minuten lang zelf een vliegtuigje besturen. Castaway was echt Castaway, Top!
Na deze 2 dagen gingen we voor 2 dagen luxe, we boekte een strand tent villa met uitzicht op zee. Dat was echte luxe we genoten volop en zagen de 1e live beelden van de Olympische Spelen.
Na deze week in Agnes Water, rijden we door naar Airlie Beach.
Onze trip naar de Whitsundays staat voor de deur. We verblijven een aantal dagen bij X-base Airlie Beach met onze camper. Simone kent de manager en maakte een gezellig praatje. Het weer is
stralend, strak blauwe lucht en de zee is nog blauwer. We gaan elke ochtend een rondje hardlopen rondom de haven en de mooie zee, wat is het mooi. Het Great Barrier Reaf is echt great! De trip naar
de Whitsudays belooft wat.
Op woensdag melden we ons bij de boot en checken in. De catamaran is voor 105 personen, gelukkig waren wij maar met 13!
De boot was fantastisch, we vaarde naar 1 van de 74 eilandjes in het Reaf genaamd South Mole Island. We verbleven daar in het Koala Adventure Resort. We maakte met de groep nog een bush walk en
zagen de verschillende eilanden liggen. De volgende ochtend vaarde we richting Whitheaven beach, dat is het mooiste strand wat wij ooit gezien hebben en wij denken ook dat we geen mooier strand
meer zullen zien. Zie de foto's. Maar voor dat we aan kwamen bij Whitheaven beach gingen we snorkelen bij een van de vele snorkel plaatsen. De anker van de catamaran ging uit, het kleine motor
bootje ging te water en we konden instappen. Het kleine bootje bracht ons in 2 groepjes naar het koraal. Na deze beleving volgde de lunch op de boot en zette we koers richting Whitheaven. De boot
werd weer geparkeerd en het bootje bracht ons aan land. Eerst een korte wandeling naar het uit kijk punt en daarna het strand op. De naam zegt het al, het is echt een paradijs op aarde. Het uitkijk
punt is adembenemend! Nadat we verschillende foto's genomen hebben lopen we richting het zand, het zand is erg soft we werden al gewaarschuwd dat we op moesten passen met onze camera's. Het strand
is zo wit en de oceaan is zo blauw. Zoals je vaak op plaatjes ziet zo is het ook echt! We komen weer terug in het resort en het avond eten staat weer klaar. We eindigen deze avond met een pool
competitie het was een bijzondere dag.
Het is alweer vrijdag, na ons ontbijt hadden we nog even vrije tijd. We liepen over het resort en verbaasde ons hoe groot het is (660 bedden) er waren er deze nacht maar 13 van bezet aangezien de
andere groep al vertrokken was. Jaren geleden was de ene helft voor backpackers en de andere helft voor families en zaten regelmatig vol. Nu is meer dan de helft gesloten en komen er alleen nog
maar groepen. Thijs had gisteren al een kokosnoot gevonden, die moet open vandaag! We vragen om een groot mes, maar worden begeleid naar een speciale kokosnoot plek waar een paal staat met een
grote pin er op. Thijs leeft zich uit. Op de achtergrond liggen 2 tennisbanen, die moeten toch even gebruikt worden vonden we. Dus rackets gehaald (die hadden we bij, aangezien we wisten dat er
tennisbanen waren) en jawel we hebben even 10 minuten getennist op teenslippers. Echt vakantie tennissen
Daarna checken we uit en gaan weer richting de catamaran. Er staat veel wind en de zeilen gaan uit. Na 2,5 uur zeilen komen we weer terug aan in Airlie Beach.
Op de boot hadden we afgesproken om met de groep 's avonds een drankje te drinken en deze 3 dagen af te sluiten.
De volgende ochtend verlaten wij Airlie Beach en rijden in 2 dagen naar Townsville we pakken daar maandag de ferry om naar Magnetic Island te gaan.
Cheers,
Thijs en Simone
Een ware thriller!
‘s Ochtends staan we om 07.15 klaar voor vertrek, en natuurlijk gaat het op de Ozzie stijl, dus een half uurtje later was ook geen probleem.
We werden in 4 groepen verdeeld, en kregen ons eten voor 3 dagen mee. We stappen in de jeep, en vertrekken. Het belooft een extreem tochtje te worden aangezien het erg hard waait. Thijs mocht
beginnen met rijden aangezien de rest zo iets had 'rijden' dat komt later wel.
Daar had Thijs dus geen problemen mee en vond het maar wat leuk, de ferry op en binnen 10 minuten zijn we op het grootste zand eiland ter wereld en begon het avontuur.
We scheuren over het strand terwijl de golven tegen de auto sloegen. We volgen onze guide Jake die op zijn gemak met zijn hand uit het raam zijn jeep met trailer door het ruige terrein weet te
besturen. Erg leuk om te zien. Onderweg stoppen we een aantal keer en wisselen van bestuurder en zien vele mooie dingen. We komen aan op de camping en beginnen te koken met onze groep waar menig
een al met drank spelletjes begon (natuurlijk de Engelse).
Het werd snel donker en de stokken kwamen te voor schijn, dat was je bescherming tegen de dingo. Een dingo is een kruising tussen een vos en een hond maar dan gevaarlijk. We werden tijdens de
briefing al gewaarschuwd de afgelopen maanden zijn ze meer gevaarlijk geworden en verschillende backpackers zijn aangevallen. We moesten in groepjes rondlopen, en al onze bagage moest in de jeep
blijven. En ja hoor het werd donker en de 1e beesten kwamen te voor schijn. Met een beetje angst gaan we slapen en worden de volgende ochtend vroeg wakker. We gaan weer op pad wat een super dag was
dit, we genoten volop. In de avond werd er rondom het kampvuur menig sterk verhaal verteld, en verloopt de rest van de avond een stuk minder rumoerig dan gisteren haha! Onze laatste dag op het
eiland stond in het teken van heel veel rijden land in en op het strand. Simone heeft haar draai gevonden achter het stuur en met gemak crosst ze achter Jake aan. Wat een te gekke 3 dagen, het was
een leuk avontuur!
Na deze 3 dagen gaan we via Bundaberg, naar Agnes Water. We verblijven 2 nachten op Workmans Beach camp. Een camping achter de duinen, waar de ranger 's ochtends vroeg (7.00u!) op je deur bonkt om het geld voor de overnachting te ontvangen. Erg grappig dat ze op deze manier te werk gaan. We ontmoeten een Nederlands stel waar we 's avonds op het strand samen een kampvuur mee gaan maken. Het was erg gezellig!! De volgende ochtend checken we onze mail in het travel shopje, Robert houdt ons op de hoogte van de gouden medaille van Marianne Vos. Erg leuk. En dan Scooterroo maar voor dat we daar naar toe gaan, gaan we gezellig iets drinken in een leuk cafetje langs de weg. Wat is het mooi daar en Simone geniet van haar verse Jus en Thijs van zijn beste cappuccino ooit. Hier komen we nog terug een dezer dagen!!!
En dan Scooterroo, we worden al snel 'bad ass bikers' genoemd, we krijgen leren jassen aan en de nodige uitleg, ondertussen wordt er typische muziek gedraaid maken een oefenrondje op onze choppers (scooter die 80 loopt) en daar gaan we dan onder begeleiding maken we een 3 uur durende tocht rondom Agnes Water en 1770 (dorpje met 60 inwoners) en zien de zonsondergang. Wat een gaaf tripje, echt geheel in American Style. Na afloop krijgen we allebei nog een erg leuke foto mee. We kaarten en eten nog iets in ons campertje en gaan lekker slapen. Gelukkig was de ranger deze ochtend iets later, we stonden meteen op want we gaan surfen. Ben je in Australië dan mag dat ook natuurlijk niet ontbreken. We hadden 3uur surfles maar Thijs had het na 2 uur al gezien, Simone bleef nog lekker door oefenen. Simone ging het iets gemakkelijker af dan Thijs. Nadat we onze boarden en wetsuits ingeleverd hadden, kregen we een diploma voor onze 1e surfles, YES!! Inmiddels hebben we onze campervan bij 'Cool Banana' geparkeerd en maken gebruik van de faciliteiten van het hostel. Lekker douche, laptoppen en een beetje relaxen en op tijd naar bed. Want ons vliegtuig gaat morgen om 9.30. Jaja het gaat gebeuren Expeditie Robinson 2012 met Thijs en Simone. Daarna verblijven we nog 2 nachten in Agnes Water en dan zetten we koers naar Airlie Beach voor onze trip naar de Whitsunday's volgende week woensdag.
Blijf ons volgen!!
Thijs en Simone