Zoals we zeiden een goed verhaal heeft tijd nodig;

Vorige week dinsdag (28 aug) gingen we op 3 daagse camptour naar Uluru (Ayers Rock) , Kata Tjuta (Valley of the Winds), Watarrka (Kings Canyon). Uluru, Kata Tjuta en Watarrka zijn de Aboriginal namen. Om 05.45u worden we opgepikt.

Dat klinkt allemaal duidelijk.

We gaan op tijd slapen want de wekker gaat een uur eerder. Vol goede moet, maar nog half slapend staan we op en gaan ontbijten. Simone loopt alvast naar de keuken en Thijs kleed zich vast om. Simone merkt op dat het op de klok bij de receptie een half uur vroeger is. Ze komt terug en zegt dit tegen Thijs. 'Dat zal wel een foutje zijn zegt Thijs'. We staan keurig om kwart voor buiten te wachten. Het best frisjes en nog erg donker. We zien een aantal Chinezen druk in de weer. Maar verder is er nog niemand. Wij wachten en wachten maar er komt geen busje... Ondertussen zijn we 20 minuten verder en komen er wat meer mensen bij ons staan. Wij maken een praatje; Volgens mij zijn ze veel te laat, 'hoezo we hebben nog 10 min'. Uh hoelaat heb jij het dan? 5 over half. Oke daar gaat het mis. Wat blijkt er is een tijdverschil van een half uur. Half uur terug. De klok bij de receptie stond toch goed, dat betekend dat wij om kwart over 4 de wekker hadden staan en een half uur voor niks buiten hebben staan wachten... We zijn pas 3 dagen in Alice Springs en hadden niks door.

Het busje is dus keurig op tijd. We stappen in en halen nog wat andere mensen op. Even later zijn we op weg. Het duurt een paar uur voor we bij Uluru aan komen. Het is even rijden.
Ondertussen wordt het als maar warmer. Op de piek is het bijna 40 graden. Via de 'woodstore' (langs de weg hout zoeken voor het kampvuur) rijden we naar de camping bij Uluru. De lunch volgt en we rijden dan echt door naar de rode rots. Het is erg indrukwekkend om die rots van een afstand te zien liggen. Dat is echt de Red Centre, Uluru. Via het visitors center lopen we richting het begin punt van de wandel route. Er zijn 3 opties, 2km 5,5km of de totale ronde 11km. We beginnen met de 2 km waar onze gids van alles verteld over de rots en het leven van de Aboriginals. Daarna zijn vrij om de keuze te maken heel of half. Aangezien de temperatuur behoorlijk warm is, besloten wij te gaan voor de halve.

Na 1,5 u komen we terug bij het busje er volgt heerlijk vers fruit. De groep was weer compleet, we reden zo snel als we konden naar het sunset point. Want de sunset en sunrise moet je gezien hebben als je hier bent. En ja het was zeer zeker de moeite waard, onder het genot van een glaasje champagne zagen we de zon ondergaan en de kleur veranderen op de rots. Dag 1 is nu al geslaagd. We rijden terug naar de camping, we rollen onze swags uit terwijl onze gids, GJ het avondeten maakt. En dat gaat op de Aussie stijl, groente, kip, noodles en saus op de BBQ! Het was nog lekker ook. We bouwen een kampvuurtje en gaan daarna lekker slapen in onze swag. Een swag is een luxe slaapzak met matras en daar in nog een extra slaapzak. We slapen onder de sterrenhemel en zien rustig het kampvuurtje uit gaan. Wat een dag!

De volgende ochtend worden we om 05.00u gewekt, wederom aan de vroege kant maar nu wel op de juiste tijd. We hebben lekker geslapen onder de sterrenhemel. Geen last van dingo's gehad. Want dat vond Simone toch iets minder.
Het ontbijt staat klaar, snel iets eten en we rijden weer snel door. Nu naar het sunrise viewing point. GJ was echt een super tour guide, hij deed alles; koken, verhalen vertellen, hij zorgde dat we overal als 1e aankwamen. En maakte lol met ons! We staan voor aan. De zon komt net iets links van Uluru op. Om je heen is niks te bekennen, woestijn, woestijn en nog meer woestijn. Maar het beeld wat je voor je hebt is niet te beschrijven. Zo mooi! De rots die kleurt door de zon.

We vervolgen onze route naar Kata Tjuta, Valley of the Winds. De naam zegt voldoende. Om 08.00 beginnen we aan onze wandel/klim route door de valley. Hier worden nog steeds verschillende ceremonies gehouden door de Aboriginals en ze leren jagen midden in de Valley. Als dit gaande is wordt het park afgesloten ter hoogte van Uluru en kan er niemand komen. De wandelroute is beter dan die van gisteren. Na de tocht volgen er enkele honderden kilometers richting Watarrka. We verblijven in Kings Creek Station. Er wordt wederom een goed dinner verzorgd. Brood en een aardappel schotel uit het kampvuur.
Onze swags worden weer uitgerold, deze keer gaan we dicht bij het kampvuur liggen. In de verte horen we de dingo's janken. We vallen wederom in slaap onder de sterrenhemel.
Wat fantastisch!

Onze laatste dag van de tour is alweer aangebroken we staan weer vroeg op en gaan nu naar Watarrka, Kings Canyon. Om 06.00u beginnen we aan 400 rots trappen. Dat is nog eens wakker worden. Deze tocht van 10km was de beste! We wandelen en klimmen en sprongen van rots naar rots en lagen bijna op het randje van de afgrond. Grapje, alleen voor de foto!
Om 10.00u stapten we weer in de bus en om 11.00u volgde de lunch. Eindelijk dan toch hamburgers van de BBQ! Vroeg opstaan is normaal niet z'n pretje maar deze dagen deden we dat met heel veel plezier. De Red Centre was met een woord, geweldig! Dit was Australië waar het ooit begon. Na enkele uren in de bus komen we weer terug in Alice Springs. Wij gaan nog even wat boodschappen doen, we hadden nog net een klein beetje energie over. Dat scheelt morgen vroeg weer zeiden we.

Wat hebben we lekker en lang geslapen, we zijn klaar om weer naar de bewoonde wereld te rijden 1500km zuidelijker. De olie wordt bijgevuld en zijn weer on route. Na een kleine 100km begint het olie lampje te branden! Dat is raar zeggen we, net bijgevuld. Het knippert en vervolgens blijft het branden. 1e beste tankstation stoppen. Aangezien je in de woestijn zit duurde dat nog even. Gelukkig dat hebben we nog net gehaald. Simone gaat wat boterhammen smeren en Thijs checkt de motor. Duizend bommen en granaten klonk het vanuit Thijs de automonteur! Overal olie! Zelfs die gekke Aboriginal paar deuren verder had in de gaten dat er iets niet goed was. Nu komt het: De dop van het olie tankje zat er niet op. Was Thijs vergeten terug er op te draaien... Tja! Gelukkig lag die nog op de zelfde plaats. Na een grondige schoonmaak met een paar oude T shirts werd het olie level weer bijgevuld en deze keer wel de dop er op gedraaid. Vervolgens had Thijs z'n dorst gekregen dat hij iets te fanatiek de fles spa open draaide, vul het resultaat van deze actie zelf maar verder in!
Na alle hectiek, lagen we weer op koers. Na 530 km stoppen we en overnachten we bij een roadhouse/camping langs de weg.

De volgende dag rijd Thijs in 1 stuk 700km door de woestijn. We zijn weer in de bewoonde wereld. We overnachten in een plaatsje net voor de Barosso Valley. Dit is een bekende wijnstreek en dat willen we morgen eens gaan bekijken. De volgende ochtend vertrekken we dan ook op tijd en via mooie slingerweggetjes komen we door pittoreske dorpjes en langs mooie ver uitgestrekte wijn- en bloemenvelden. Ook is er weer veel groen te bekennen waar we deze keer veel schapen en koeien op aan treffen, lekker Hollands. Eenmaal aangekomen in de Valley rijden we naar een uitkijkpunt waar we van een lekkere picknick genieten. Dan wordt het toch echt tijd om de wijn is van dichterbij te gaan bekijken, op naar Jacob's Creek. Dit had Simone in een boekje zien staan en dat komt toch wel erg bekend voor! Na de oprijlaan van ongeveer 2km komen we aan bij het visitors centre, een prachtig paviljoen tussen de velden. We maken een rondje en besluiten ons aan te sluiten bij de tour van die dag. Wat blijkt, we zijn de enige oftewel een VIP tour. Na wat informatie over de geschiedenis en het ontstaan van de wijn gaan we de velden op. Ze gebruiken 14 soorten druiven, om verschillende wijnen te produceren. De lente is net begonnen dat betekend dat de wijnranken weer in bloei staan en in de zomer weer geplukt kunnen worden. Voor ons betekende dit geen druiven proeven maar wel wijn. Dus op naar binnen, waar de proeverij begint. Als echte wijnkenners, proeven we verschillende soorten en hebben al meteen onze favoriet. De tour was erg leuk, en zeker een aanrader. We blijven in de streek een nachtje op de camping om vervolgens richting Adelaide te rijden. Hier hebben we met Ondine en Pascal afgesproken, een Frans stelletje waar Thijs mee samen werkte in Sydney. We rijden de dezelfde dag nog de stad uit.

Vandaag 4 september zijn we aangekomen bij het begin punt van de Great Ocean Road (Port Fairy). De landschappen en de huizen die we zien is echt de Engelse stijl. Morgen gaan we de tour rijden, het belooft een erg winderige en regenachtige dag te worden. Dat hoort wel een beetje bij deze rit. Donderdag zetten we koers richting Melbourne en volgende week via de Blue Mountains terug naar Sydney, ons 2e thuis!